07 10 07
7:56 p
Meo makes me want to be a better person than what I am now.
So I offer this piece to commemorate our special friendship together.
‘Wag ka nang manangis irog
Sayang lang mga luha mo
May paggagamitan ka nyan
Ako’y malapit nang mamatay
At saka mo na diligin ang libingan ko
Ng pabango ng ‘yong mga mata
Luha, kusa na lang dumadaloy
Sa mga pagkakataon
Nagpapaalalang tayo’y tao lamang
Pagsisisi, lagi na lang sa huli
Sa mga pagkakataong
Nakakalimot pagkat tayo’y tao lamang
Pilitin mang tumindig
Upang ika’y mahagkan man lang ng mahigpit
Kusang napapahandusay sa aking malupit na papag… hmmm…
Nabibilang ko ang sikat ng araw
Parang kay bilis na ng ikot ng mundo
Marahil ito na ang huling awit at hapdi
Na ipadarama ko sayo
‘Wag ka nang manangis irog
Sayang lamang ang luha mo
May paggagamitan ka nyan
Ako’y malapit nang mamatay
At saka mo na diligin
Ang libingan ko
Ng pabango ng ‘yong mga mata
View User's Journal
Memoirs of Czen
Panic on the streets of London. Panic on the streets of Birmingham. I wonder to myself.
 |
